Μετάφραση Συνέντευξης:

Παναγιώτης Ματσικούδης: Καλώς ήρθατε στην Ελλάδα και στο JukeBooks. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που είστε μαζί μας. Τα βιβλία σας είναι best sellers σε πολλές χώρες. Το βιβλίο σας «Το πράσινο σημειωματάριο» έχει 11 χιλιάδες views στην Amazon αυτή τη στιγμή, περισσότερες από 60 χιλιάδες views στο Goodreads και έχετε συμμετάσχει σε πολλά διαφορετικά projects, που εστιάζουν σε δύσκολα θέματα, όπως είναι ο εθισμός και τα οποία αποτυπώνονται και στα βιβλία σας. Επομένως, χαιρόμαστε που συζητάμε για αυτά. Και παρεμπιπτόντως, βρισκόμαστε στο χώρο που ηχογραφήθηκε το βιβλίο σας «Το πράσινο σημειωματάριο» για το JukeBooks.

Clare Pooley: Εξαιρετικά! Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ για διάφορους λόγους. Ο πρώτος είναι επειδή η Ελλάδα είναι μια από τις αγαπημένες μου χώρες, καθώς με την οικογένειά μου κάναμε διακοπές εδώ πολλά χρόνια και ο δεύτερος επειδή αγαπώ τα audiobooks. Ακούω τουλάχιστον ένα audiobook την εβδομάδα, όταν οδηγώ, όταν περπατάω. Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να απορροφάς περισσότερες ιστορίες.

Π.Μ: Υπέροχα! Δουλεύατε στη διαφήμιση. Πώς επηρέασε αυτή η εμπειρία τη γραφή σας;

C.P: Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση! Νομίζω με πολλούς τρόπους. Ένα πράγμα που οι άνθρωποι λένε για τα βιβλία μου είναι ότι γράφω πολύ μικρά κεφάλαια και νομίζω ότι αυτό οφείλεται εν μέρει στην εμπειρία μου στη διαφήμιση, καθώς έχω συνηθίσει να κάνω τα πάντα σε μικρό μέγεθος. Και προσωπικά αγαπώ τα βιβλία με μικρά κεφάλαια, γιατί μπορείς να διαβάσεις λίγο, όποτε μπορείς. Οπότε, αυτό είναι το ένα. Επίσης, η διαφήμιση αφορά τη δημιουργία ενός brand και την προβολή μόνο των θετικών στοιχείων του. Και η πραγματικότητα είναι συχνά πολύ διαφορετική κι αυτό είναι και το θέμα του «Πράσινου Σημειωματάριου». Το πώς η εικόνα που προβάλλουμε δεν είναι απαραίτητα η αληθινή. Έτσι, μου αρέσει να «παίζω» με τη διαφορά ανάμεσα σε εικόνα και πραγματικότητα. Και τα δυο μου μυθιστορήματα ασχολούνται με αυτό το θέμα.

Π.Μ: Έχετε μια ενδιαφέρουσα προσωπική ιστορία. Συζητάτε ανοιχτά τον εθισμό σας στο αλκοόλ. Σε ποιο σημείο αποφασίσατε ότι θα γίνετε συγγραφέας;

C.P: Ξέρετε, δεν ήταν μια συνειδητή απόφαση. Ήταν περισσότερο κάτι που χρειαζόταν να κάνω, γιατί αγαπώ τη συγγραφή και όταν ήμουν έφηβη, έγραφα όλη την ώρα. Όμως, μετά, όπως όλοι, άρχισα να δουλεύω και οι ρυθμοί της επαγγελματικής και προσωπικής μου ζωής ήταν πολύ γρήγοροι και το μόνο πράγμα που έγραφα ήταν παρουσιάσεις στο Power Point και emails. Όταν έκοψα το αλκοόλ το 2015, ντρεπόμουν να αποκαλύψω πόσο χάλια είχε γίνει η ζωή μου και τα προβλήματά μου με το αλκοόλ. Δεν μπορούσα να μιλήσω στους φίλους μου, στην οικογένειά μου, στο γιατρό μου, αλλά έπρεπε με κάποιο τρόπο να αποφορτίζομαι. Έτσι, άρχισα να γράφω ξανά και ξεκίνησα το blog «Η μαμά μου έπινε κρυφά». Έγραφα κάθε μέρα σε αυτό το blog και με αυτόν τον τρόπο, η συγγραφή επανήλθε στη ζωή μου πριν από 7 χρόνια.

Π.Μ: Κάτι που είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο στα βιβλία σας, και στα δυο, το νέο «Οι επιβάτες της πλατφόρμας 5» και «Το πράσινο σημειωματάριο», είναι ότι πρόκειται για feel good μυθιστορήματα. Το πρώτο δημοσιεύτηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο και το άλλο γράφτηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, άρα πόσο δύσκολο είναι να γράψει κανείς ένα feel good μυθιστόρημα σε αυτήν την ιστορικά πρωτόγνωρη περίοδο;

C.P: Όταν έγραφα το νέο βιβλίο, «Οι επιβάτες της πλατφόρμας 5», ολόκληρη η ιδέα επηρεάστηκε από την πανδημία, γιατί ήμασταν όλοι απομονωμένοι στα σπίτια μας. Μου έλειπαν οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, αλλά και να περιβάλλομαι από αγνώστους, από ανθρώπους που δεν ξέρω και άρχισα να σκέφτομαι ξανά τις ημέρες που έπαιρνα το μετρό στο Λονδίνο, για να πάω στη δουλειά κάθε μέρα. Ήμασταν τόσοι πολλοί άνθρωποι, μαζεμένοι σε τόσο λίγο χώρο, χωρίς μάσκες, κοινωνική απόσταση, όλοι ο ένας δίπλα στον άλλον. Μου έλειπαν αυτές οι στιγμές και άρχισα να σκέφτομαι τους ανθρώπους που έβλεπα, τις ιστορίες και τα ψευδώνυμα που φανταζόμουν για αυτούς, αλλά που δεν τους μίλησα ποτέ, γιατί ο πρώτος κανόνας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς του Λονδίνου είναι «Μην μιλάς σε αγνώστους!». Μετά σκέφτηκα τι θα συνέβαινε, αν μιλούσα σε αυτούς τους ανθρώπους κατά τη διάρκεια της διαδρομής μου; Αυτή ήταν η ιδέα του βιβλίου. Επομένως, γεννήθηκε από την πανδημία και για να απαντήσω στην ερώτησή σας, σχετικά με το πόσο δύσκολο ήταν να γράψω ένα feel good μυθιστόρημα τότε, ήταν κατά κάποιον τρόπο μια απόλαυση, γιατί η συγγραφή του βιβλίου μου επέτρεπε να επιστρέφω σε μια πιο φυσιολογική περίοδο. Οπότε, όταν έγραφα, μεταφερόμουν στο 2018, όταν όλα ήταν πολύ διαφορετικά.

Π.Μ: Σχετικά με «Το πράσινο σημειωματάριο», ένας από τους βασικούς χαρακτήρες σας, ο Τζούλιαν Τζέσοπ, είναι ο εκκεντρικός ζωγράφος και δημιουργός του πράσινου σημειωματάριου, που ισχυρίζεται ότι όλοι λένε ψέματα για τις ζωές τους. Αυτή ήταν η αφετηρία του βιβλίου σας. Πώς εξελίχθηκε στην πλοκή του βιβλίου;

C.P: Μάλλον η αφετηρία ήταν με κάποιον τρόπο η δική μου ιστορία. Γιατί αυτό που συνειδητοποίησα το 2015 που έκοψα το ποτό, είναι ότι αν κάποιος κοιτούσε τα social media μου, η ζωή μου έμοιαζε τέλεια και όλα φαίνονταν τακτοποιημένα και εύκολα και η αλήθεια ήταν πολύ διαφορετική. Συνειδητοποίησα ότι παρόλο που δεν είχα την πρόθεση να πω ψέματα για τη ζωή μου, η διαφορά μεταξύ του «φαίνεσθαι» και του «είναι» ήταν τεράστια κι όταν ξεκίνησα να γράφω το blog, λέγοντας την αλήθεια για τη ζωή μου σε αγνώστους, άλλαξε ριζικά η ζωή μου και μετά άλλαξε η ζωή χιλιάδων ανθρώπων που το διάβασαν. Κι αυτό με έκανε να σκεφτώ τι θα συνέβαινε αν κι άλλοι άνθρωποι έλεγαν την αλήθεια για τη ζωή τους σε αγνώστους και αυτό είναι που έκανε ο Τζούλιαν με το πράσινο σημειωματάριο. Δεν είπε την αλήθεια στο διαδίκτυο, αλλά σε ένα παραδοσιακό σημειωματάριο που έδωσε σε αγνώστους κι αυτοί με τη σειρά τους το έδωσαν σε άλλους αγνώστους. Επομένως, ναι, η ιδέα προέκυψε από τη δική μου προσωπική εμπειρία.

Π.Μ: Θεωρείτε ότι η συγγραφή μυθιστορημάτων δημιουργεί κάποια απόσταση από τον εαυτό σας, γιατί καταλαβαίνω ότι αποκαλύπτετε πολλά πράγματα για εσάς, προσωπικές πεποιθήσεις σας μέσω του βιβλίου, σωστά;

C.P: Ναι και όταν έγραφα το blog, έγραφα σαν θεραπεία. Εξομολογούμουν στο χαρτί και ακόμα γράφω σαν θεραπεία κι εξακολουθώ να εξερευνώ όσα έχουν αξία για μένα, όσα βρίσκω δύσκολα, όσα βρίσκω εκνευριστικά και με θυμώνουν. Εξακολουθώ να εξερευνώ όλα αυτά τα πράγματα, αλλά υπό το πρίσμα ενός κατασκευασμένου χαρακτήρα, πράγμα, που όπως λέτε μου δίνει κάποια απόσταση, αλλά συνεχίζει να είναι θεραπεία, πιο εύκολη θεραπεία, γιατί ανάμεσα σε μένα και το συναίσθημα υπάρχει ο χαρακτήρας.

Π.Μ: Τέλος, τι υπάρχει στο συγγραφικό σας μέλλον; Τι σχεδιάζετε; Προετοιμάζετε κάτι νέο αυτή την περίοδο;

C.P: Γράφω ένα άλλο βιβλίο αυτή την περίοδο, αλλά είμαι στην αρχή ακόμα, στα πρώτα στάδια, όπου ακόμα γνωρίζω τους χαρακτήρες και προσπαθώ να καταλάβω πού πάει η ιστορία. Μάλλον το μεγαλύτερό μου όνειρο είναι να γίνει ένα βιβλίο μου ταινία ή σειρά και να το δω στην οθόνη. Αυτό θα ήταν μοναδική εμπειρία!

Π.Μ: Τέλεια! Σας ευχαριστούμε πολύ που είστε εδώ, στο JukeBooks, τη «χώρα» των audiobooks στα ελληνικά και την Ελλάδα. Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνετε στο μέλλον.

C.P: Σας ευχαριστώ πολύ, χάρηκα που μίλησα μαζί σας κι ελπίζω τα audiobooks στην Ελλάδα να αναπτυχθούν, γιατί πρόκειται για μια θαυμάσια πλατφόρμα.