"Διαβάζεις" όπου και να βρίσκεσαι!
Εμμανουήλ και Αικατερίνη: Τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια
4.24 (41 βαθμολογίες)
| Εκδοτικός Οίκος |
Καστανιώτης |
|---|---|
| Συγγραφέας |
Ρέα Γαλανάκη |
| Αφήγηση |
Βίκυ Βολιώτη |
| Διάρκεια |
11 ώρες και 46 λεπτά |
| Παραγωγή |
JukeBooks |
| Κοινό |
Ενηλίκων |
Περίληψη
Σ’ αυτό το μυθιστόρημα αναζητώ ποιοι υπήρξαν οι «γνωστοί-άγνωστοι» γονείς μου – όπως συνήθως είναι οι γονείς.
Τι διαμόρφωσε τον Εμμανουήλ και την Αικατερίνη πριν παντρευτούν, πριν τους γνωρίσω, πριν συγκρουστούμε με σφοδρότητα, πριν συμφιλιωθούμε αργότερα.
Από πού άντλησαν εκείνο το φορτίο πολιτισμών, νοοτροπιών, συμπεριφορών, ακόμη και ιστορικής οπτικής, που μοιραία μου κληροδότησαν.
Αναζήτηση επιτρεπτή, αν όχι και απαραίτητη στην ώριμη ηλικία ενός παιδιού, ενός συγγραφέα – όπως είναι πλέον η δική μου. Παραδόξως, μόνο τώρα αφέθηκαν σε εξομολογήσεις τα κατάλοιπα των νεκρών γονέων, μόνο τώρα αποκρίθηκαν στις ερωτήσεις μου οι παλιές μαυρόασπρες φωτογραφίες τους.
Η μνήμη μουανακάλεσε πιο εύκολα τις οικογενειακές προφορικές εξιστορήσεις, που τόσο πολύ διαφέρουν από στόμα σε στόμα, απόάντρα σε γυναίκα, από δωμάτιο σε δωμάτιο, από εποχή σε εποχή.
Βρέθηκα στους τόπους, όπου σε ποικίλουςχρόνους και σε καιρούς δύσκολους είχαν ζήσει: ιστορικά χωριά της Κρήτης, προπολεμική Βιέννη και Μπορντό, Αθήνα, Ηράκλειο κι άλλους ακόμη. Τόπους-σκηνικά, αφού ανέκαθεν η οικογένεια είναι ο βαθύς εκρηκτικός πυρήνας κάθε δράματος στη ζωή, στην τέχνη.
Σ’ αυτά τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια αμφισβητώ, επινοώ, κατανοώ, εικάζω, σαρκάζω, και μάλλον συγχωρώ. Στο κάτω-κάτω οι γονείς είναι ο ένας μόνο από τους πολλούς καθρέφτες της αυτογνωσίας μας, ίσως ο πιο σκληρός αλλά και τρυφερός καθρέφτης.
Αξιολογήσεις
Καταρχήν εξαιρετική αφήγηση από την μεστή και εκφραστική φωνή της σπουδαίας ηθοποιού Βίκυς Βολιώτη. Μακροσκελείς αφηγήσεις με ουσία και ώριμη γραφή που ταξιδεύει. Υπέροχες ιστορίες με συναίσθημα και μέτρο, σεβασμό στην Ιστορία, αγάπη και ταπεινοφροσύνη.
Υπάρχουν κάποιες παράγραφοι, κάποιες σκέψεις μαγικές. Σαν ζαφειρένιες ατόλες σε έναν μακροσκελή ωκεανό από περιγραφές φωτογραφιών σαν κι αυτές που κάθε οικογένεια έχει για ανάμνηση των τεθνεώτων προγόνων. Το κείμενο, πολύ συντομότερο και μεστό, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον και καλό.
Η αφήγηση παρα πολύ ωραία. Το κείμενο θα μπορούσε να είναι πιο περιεκτικό κι ευχάριστο, αν έλειπαν οι αναφορές σε άλλα βιβλία της συγγραφέως και η επαναλαμβανόμενη φράση ” τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια”.
Εξαιρετικο όπως εξαιρετική και η αφηγήτρια..
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου περνάει η ιστορία της Ελλάδας του 20ου αι., σαν παραμύθι που δεν είναι παραμύθι…Υπέροχη και η γλώσσα, ευχαριστιέσαι την ακρόαση.
Θαυμάσιο διαδραστικό για μένα και τη σχέση μου με τους νεκρούς γονείς μου
Εξαιρετικό βιβλίο. Θα το ήθελα να βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου ώστε να μπορώ να το διαβάσω ξανά.
Αν αντέχετε την πολλή ιστορία ακούστε το. Ωραία αφήγηση. Η λογοτεχνική αξία της κας Γαλανάκη είναι αδιαπραγματευτη.
Δε ξερω αν μετά την μία ώρα που κατάφερα να ακουσω,με πολλή προσπαθεια, αλλάζει κάτι.Παντως με κούρασε και αποφασισα, αν και δεν το έκανα παλια, να αφήνω τα βιβλία που δεν καταφέρνουν να με συνεπαρουν από την αρχή.Αλλωστε υπάρχουν τόσα ωραία βιβλία.